|
Ποιος θα γονατίσει πρώτος απ’ τους δύο
Και θα πει αντίο θα το δούμε αυτό
Ποιος θα γονατίσει και δε θα λυγίσει
Τότε θα ’χει λόγο για το σ’ αγαπώ
Να της πείτε να φύγει κι ότι άλλο δε πάει
Κι ας λέει στο κόσμο πως τρελά μ’ αγαπάει
Να της πείτε να φύγει δε χωράμε κι οι δυο μας
Σ’ ένα κόσμο τρελό που δεν είναι δικός μας
Και μαζί και χώρια, ίδια στεναχώρια
Μία από τα ίδια κι όλα στο κενό
Και μαζί και χώρια, ίδια στεναχώρια
Ζούμε σ’ ένα ψέμα που δεν το μπορώ
Δύσκολα περνάμε και οι δυο το ξέρει
Ούτε που τη νοιάζει αν καταστραφεί
Ούτε το όνομα μου θέλω να αναφέρει
Άλλα λέει σε μένα κι άλλα εννοεί
|
Pios tha gonatísi prótos ap’ tus dío
Ke tha pi antío tha to dume aftó
Pios tha gonatísi ke de tha ligisi
Tóte tha ’chi lógo gia to s’ agapó
Na tis pite na fígi ki óti állo de pái
Ki as léi sto kósmo pos trelá m’ agapái
Na tis pite na fígi de choráme ki i dio mas
S’ éna kósmo treló pu den ine dikós mas
Ke mazí ke chória, ídia stenachória
Mía apó ta ídia ki óla sto kenó
Ke mazí ke chória, ídia stenachória
Zume s’ éna pséma pu den to boró
Dískola pernáme ke i dio to kséri
Oíte pu ti niázi an katastrafi
Oíte to ónoma mu thélo na anaféri
Άlla léi se ména ki álla ennoi
|
