Το μυαλό μου τριγυρνάει
και με κόκκινο περνάει
μες στη νύχτα δίχως φρένα,
σ’ ένα θάνατο για σένα,
το κορμί μου σπαρταράει,
τα φιλιά σου λαχταράει,
θα σε δω για να κατέβω
κι ό,τι σ’ άγγιξε ζηλεύω.
Και με μυαλό και με κορμί
όσο κρατάει μια στιγμή
και με μυαλό και με κορμί
θα σ’ αγαπάω μια ζωή.
Το μυαλό μου περπατάει,
σε στενά παραπατάει,
όσο βρίζει και ξεσπάει
στο κατώφλι σου γυρνάει,
το κορμί μου σκορπισμένο,
μπρος στα πόδια σου ριγμένο,
πάρ’ το μες στην αγκαλιά σου,
ζέστανέ το στην καρδιά σου.
Και με μυαλό και με κορμί
όσο κρατάει μια στιγμή
και με μυαλό και με κορμί
θα σ’ αγαπάω μια ζωή.
Και με μυαλό και με κορμί
όσο κρατάει μια στιγμή
θα σ’ αγαπάω μια ζωή
και με μυαλό και με κορμί.
|
To mialó mu trigirnái
ke me kókkino pernái
mes sti níchta díchos fréna,
s’ éna thánato gia séna,
to kormí mu spartarái,
ta filiá su lachtarái,
tha se do gia na katévo
ki ó,ti s’ ángikse zilevo.
Ke me mialó ke me kormí
óso kratái mia stigmí
ke me mialó ke me kormí
tha s’ agapáo mia zoí.
To mialó mu perpatái,
se stená parapatái,
óso vrízi ke ksespái
sto katófli su girnái,
to kormí mu skorpisméno,
bros sta pódia su rigméno,
pár’ to mes stin agkaliá su,
zéstané to stin kardiá su.
Ke me mialó ke me kormí
óso kratái mia stigmí
ke me mialó ke me kormí
tha s’ agapáo mia zoí.
Ke me mialó ke me kormí
óso kratái mia stigmí
tha s’ agapáo mia zoí
ke me mialó ke me kormí.
|