|
Με παίρνει το παράπονο
που δε λογάριασες ποτέ τον έρωτά μου,
και μου γελάς όταν μιλάς ειρωνικά
για την αγάπη τη δικιά μου.
Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να με κοιτάς από ψηλά
σα να `μαι εγώ το τελευταίο σκαλοπάτι σου.
Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να περιμένω μια ματιά, να συναντιόμαστε
και να γυρνάς την πλάτη σου.
Λες και σου έκανα κακό…
Πικραίνομαι που σκέφτομαι
πως δε μου έδωσες ποτέ σου σημασία,
και δε θυμάσαι πως εγώ
για χάρη σου τα πάντα έκανα θυσία.
Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να με κοιτάς από ψηλά
σα να `μαι εγώ το τελευταίο σκαλοπάτι σου.
Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να περιμένω μια ματιά, να συναντιόμαστε
και να γυρνάς την πλάτη σου.
Λες και σου έκανα κακό…
|
Me perni to parápono
pu de logáriases poté ton érotá mu,
ke mu gelás ótan milás ironiká
gia tin agápi ti dikiá mu.
Ine pikró na s’ agapó
ke san zitiános na girevo tin agápi su,
na me kitás apó psilá
sa na `me egó to telefteo skalopáti su.
Ine pikró na s’ agapó
ke san zitiános na girevo tin agápi su,
na periméno mia matiá, na sinantiómaste
ke na girnás tin pláti su.
Les ke su ékana kakó…
Pikrenome pu skéftome
pos de mu édoses poté su simasía,
ke de thimáse pos egó
gia chári su ta pánta ékana thisía.
Ine pikró na s’ agapó
ke san zitiános na girevo tin agápi su,
na me kitás apó psilá
sa na `me egó to telefteo skalopáti su.
Ine pikró na s’ agapó
ke san zitiános na girevo tin agápi su,
na periméno mia matiá, na sinantiómaste
ke na girnás tin pláti su.
Les ke su ékana kakó…
|
