Βρέχει πάλι στην αυλή
παράθυρα θολά
έξω η πόλη σκοτεινή
φθινόπωρο ξανά
το μυαλό μου πίσω ταξιδεύει
Είχες κάνει μια ευχή
μέχρι να γεράσουμε
να είμαστε μαζί
πέρασε ο καιρός
και είμαι στο τραπέζι μόνος
Είσαι μακριά δεν ελπίζω πια
Μα περίμενα να ’ρθείς
να μαζέψεις τα κομμάτια μου
οι σταγόνες της βροχής
βγαίναν δάκρυα απ’τα μάτια μου
και περίμενα να ’ρθείς
μα εσύ ποτέ δε φάνηκες
κι εγώ μόνος μου είμαι εδώ
να ρωτώ γιατί δεν νοιάστηκες
Πίνω μια γουλιά χρόνια μου πολλά
Με χαμόγελο κοιτώ
μια φωτογραφία
πίσω γράφει σ’ αγαπώ
είμαστε αγκαλιά
κι είμαι τόσο ευτυχισμένος
Τώρα είσαι παρελθόν
το μόνο που μου έμεινε
το άδειο μου παρόν
πέρασε ο καιρός
και είμαι στο τραπέζι μόνος
Είσαι μακριά δεν ελπίζω πια
Μα περίμενα να ’ρθείς
να μαζέψεις τα κομμάτια μου
οι σταγόνες της βροχής
βγαίναν δάκρυα απ’τα μάτια μου
και περίμενα να ’ρθείς
μα εσύ ποτέ δε φάνηκες
κι εγώ μόνος μου είμαι εδώ
να ρωτώ γιατί δεν νοιάστηκες
Πίνω μια γουλιά χρόνια μου πολλά
|
Oréchi páli stin avlí
paráthira tholá
ékso i póli skotiní
fthinóporo ksaná
to mialó mu píso taksidevi
Iches káni mia efchí
méchri na gerásume
na imaste mazí
pérase o kerós
ke ime sto trapézi mónos
Ise makriá den elpízo pia
Ma perímena na ’rthis
na mazépsis ta kommátia mu
i stagónes tis vrochís
vgenan dákria ap’ta mátia mu
ke perímena na ’rthis
ma esí poté de fánikes
ki egó mónos mu ime edó
na rotó giatí den niástikes
Píno mia guliá chrónia mu pollá
Me chamógelo kitó
mia fotografía
píso gráfi s’ agapó
imaste agkaliá
ki ime tóso eftichisménos
Tóra ise parelthón
to móno pu mu émine
to ádio mu parón
pérase o kerós
ke ime sto trapézi mónos
Ise makriá den elpízo pia
Ma perímena na ’rthis
na mazépsis ta kommátia mu
i stagónes tis vrochís
vgenan dákria ap’ta mátia mu
ke perímena na ’rthis
ma esí poté de fánikes
ki egó mónos mu ime edó
na rotó giatí den niástikes
Píno mia guliá chrónia mu pollá
|