|
Γιατί συννεφιασμένη και σκυφτή,
γιατί τόσο μονάχη μες στις λύπες;
Για ρίξε το κρυμμένο σου χαρτί
να μάθω όσα ακόμα δε μου είπες.
Και ρίξε πίσω τα μαλλιά, να σβήσει
την πανσέληνο το ωραίο πρόσωπό σου
και ρίξε πίσω τα μαλλιά,
για να σε πιω απόψε στα φιλιά.
Γιατί συννεφιασμένη και σκυφτή,
γιατί μετράς με λάθη τη ζωή σου;
Για βγάλε απ’ την καρδιά σου το κλειδί
να βρεις τα μυστικά του παραδείσου.
Και ρίξε πίσω τα μαλλιά, να σβήσει
την πανσέληνο το ωραίο πρόσωπό σου
και ρίξε πίσω τα μαλλιά,
για να σε πιω απόψε στα φιλιά.
|
Giatí sinnefiasméni ke skiftí,
giatí tóso monáchi mes stis lípes;
Gia ríkse to krimméno su chartí
na mátho ósa akóma de mu ipes.
Ke ríkse píso ta malliá, na svísi
tin pansélino to oreo prósopó su
ke ríkse píso ta malliá,
gia na se pio apópse sta filiá.
Giatí sinnefiasméni ke skiftí,
giatí metrás me láthi ti zoí su;
Gia vgále ap’ tin kardiá su to klidí
na vris ta mistiká tu paradisu.
Ke ríkse píso ta malliá, na svísi
tin pansélino to oreo prósopó su
ke ríkse píso ta malliá,
gia na se pio apópse sta filiá.
|
