|
Πρέπει να ’ναι αυτό που νιώθω τώρα
ό, τι ονειρευόμουνα καιρό.
Του μεγάλου έρωτα ήρθε η ώρα,
γιατί αλλιώς να το εξηγήσω δεν μπορώ
Πως στους δρόμους περπατάω και σε θέλω,
σε κοιτώ ή σου μιλάω και σε θέλω,
μέσα στ’ όνειρό μου πάω και σε θέλω
κι από τ’ όνειρο ξυπνάω και σε θέλω.
Μπήκαμε στου έρωτα τη μπόρα
κι ήξερα πως ψάχνω να σε βρω.
Είσ’ ένα απ’ της μοίρας μου τα δώρα
γιατί αλλιώς να το εξηγήσω δεν μπορώ
Πως στους δρόμους περπατάω και σε θέλω,
σε κοιτώ ή σου μιλάω και σε θέλω,
μέσα στ’ όνειρό μου πάω και σε θέλω
κι από τ’ όνειρο ξυπνάω και σε θέλω.
|
Prépi na ’ne aftó pu niótho tóra
ó, ti onirevómuna keró.
Tu megálu érota írthe i óra,
giatí alliós na to eksigíso den boró
Pos stus drómus perpatáo ke se thélo,
se kitó í su miláo ke se thélo,
mésa st’ óniró mu páo ke se thélo
ki apó t’ óniro ksipnáo ke se thélo.
Bíkame stu érota ti bóra
ki íksera pos psáchno na se vro.
Is’ éna ap’ tis miras mu ta dóra
giatí alliós na to eksigíso den boró
Pos stus drómus perpatáo ke se thélo,
se kitó í su miláo ke se thélo,
mésa st’ óniró mu páo ke se thélo
ki apó t’ óniro ksipnáo ke se thélo.
|
