Και σήμερα με πίκρανες πολύ
και είπα, όπως κι άλλοτε, να φύγω,
μα φτάνω ως την πόρτα την κλειστή
κι όμως, ποτέ δεν την ανοίγω,
μα φτάνω ως την πόρτα την κλειστή
κι όμως, ποτέ δεν την ανοίγω.
Τι ‘ναι αυτό που με κρατάει, δεν καταλαβαίνω,
όλο λέω πως θα φύγω κι όλο μένω.
Και σήμερα με πίκρανες πολύ
και ένιωσα το δίκιο να με πνίγει,
μα ξέρω, με το πρώτο σου φιλί,
θα `μαι, στα χέρια σου, παιχνίδι,
μα ξέρω, με το πρώτο σου φιλί,
θα `μαι, στα χέρια σου, παιχνίδι.
Τι ‘ναι αυτό που με κρατάει, δεν καταλαβαίνω,
όλο λέω πως θα φύγω κι όλο μένω.
|
Ke símera me píkranes polí
ke ipa, ópos ki állote, na fígo,
ma ftáno os tin pórta tin klistí
ki ómos, poté den tin anigo,
ma ftáno os tin pórta tin klistí
ki ómos, poté den tin anigo.
Ti ‘ne aftó pu me kratái, den katalaveno,
ólo léo pos tha fígo ki ólo méno.
Ke símera me píkranes polí
ke éniosa to díkio na me pnígi,
ma kséro, me to próto su filí,
tha `me, sta chéria su, pechnídi,
ma kséro, me to próto su filí,
tha `me, sta chéria su, pechnídi.
Ti ‘ne aftó pu me kratái, den katalaveno,
ólo léo pos tha fígo ki ólo méno.
|