Ξόδεψα τη ζωή μου σε απολαύσεις της ζωής
γέμισα την ψυχή μου όπως το τραίνο της γραμμής.
Δεν ήξερα πως υπάρχεις, δεν ήξερα πως θα ‘ρθεις.
Και τώρα τι να δώσω
στην αγάπη τη μεγάλη
ότι είχα και δεν είχα
μου τα πήραν οι άλλοι.
Έριξα στη ψυχή μου απ’ το ποτήρι της ντροπής
έδωσα τη ζωή μου μα δεν μ’ αγάπησε κανείς.
Δεν ήξερα πως υπάρχεις, δεν ήξερα πως θα ‘ρθεις.
Και τώρα τι να δώσω
στην αγάπη τη μεγάλη
ότι είχα και δεν είχα
μου τα πήραν οι άλλοι.
|
Ksódepsa ti zoí mu se apolafsis tis zoís
gémisa tin psichí mu ópos to treno tis grammís.
Den íksera pos ipárchis, den íksera pos tha ‘rthis.
Ke tóra ti na dóso
stin agápi ti megáli
óti icha ke den icha
mu ta píran i álli.
Έriksa sti psichí mu ap’ to potíri tis ntropís
édosa ti zoí mu ma den m’ agápise kanis.
Den íksera pos ipárchis, den íksera pos tha ‘rthis.
Ke tóra ti na dóso
stin agápi ti megáli
óti icha ke den icha
mu ta píran i álli.
|