Με παραπλάνησαν τα μάτια σου
τ’ αμαρτωλά σου τα φιλιά
και ξαγρυπνώ στα σκαλοπάτια σου
με το φεγγάρι αγκαλιά
Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι
Μου ‘βαλε ο έρωτας φωτιά
Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι
τώρα που είσαι μακριά
Κυλάει στις φλέβες μου το αίμα σου
το γέλιο σου το φωτεινό
κι όταν κοντά σου εγώ δε βρίσκομαι
με αιώνα μοιάζει το λεπτό
Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι
Μου ‘βαλε ο έρωτας φωτιά
Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι
τώρα που είσαι μακριά
|
Me paraplánisan ta mátia su
t’ amartolá su ta filiá
ke ksagripnó sta skalopátia su
me to fengári agkaliá
Kegome kegome san spírto kegome
Mu ‘vale o érotas fotiá
Kegome kegome san spírto kegome
tóra pu ise makriá
Kilái stis fléves mu to ema su
to gélio su to fotinó
ki ótan kontá su egó de vrískome
me eóna miázi to leptó
Kegome kegome san spírto kegome
Mu ‘vale o érotas fotiá
Kegome kegome san spírto kegome
tóra pu ise makriá
|