|
Καλή μου τριπλά σκλαβωμένη
δεν έχω άλλο από τη μοναξιά μου
κι εσύ όλο κρυώνεις
αλήθεια για να σε ζεστάνω
ό, τι μ’ αφήσαν από την καρδιά μου
μην κλαις και μη με διώχνεις.
Πέτρα και ανέμοι
σ’ έχουν σμιλεμένη
κι αιχμαλωτισμένη
χρόνοι αρσενικοί
φόβε του θανάτου
μάννα ευλογημένη,
στο κενό του κόσμου
πόθοι ερωτικοί.
|
Kalí mu triplá sklavoméni
den écho állo apó ti monaksiá mu
ki esí ólo kriónis
alíthia gia na se zestáno
ó, ti m’ afísan apó tin kardiá mu
min kles ke mi me dióchnis.
Pétra ke anémi
s’ échun smileméni
ki echmalotisméni
chróni arseniki
fóve tu thanátu
mánna evlogiméni,
sto kenó tu kósmu
póthi erotiki.
|
