|
Καλημέρα παιδιά
με τη μινόρε ποδιά,
το σχολικό που περνά
τώρα πια δε μας παίρνει
Τα σεντόνια φαρδιά
και του καφέ η ευωδιά,
Μια κασετίνα καρδιά
κουβαλάμε στο χέρι,
συντροφιά
Πως φοβάται ο γιατρός
που το φαγάκι σου τρως,
μα δε θυμάσαι ο φτωχός
τι και ποιος κάνουν δύο
Κι είν’ ο πόθος κρυφός
σαν μια κουρτίνα στο φως,
Για να φεγγίζει ο καημός
στης ζωής το βιβλίο
σαν βαθμός
Καλημέρα παιδιά
με τα’ ασημένια κλειδιά
Κι απόψε παίζει η βραδιά
δωρεάν στην πλατεία
Τα πουλόβερ πλεχτά
και κάτι γέλια πνιχτά,
Για της ζωής τ’ ανοιχτά
εκπομπή, ησυχία
|
Kaliméra pediá
me ti minóre podiá,
to scholikó pu perná
tóra pia de mas perni
Ta sentónia fardiá
ke tu kafé i evodiá,
Mia kasetína kardiá
kuvaláme sto chéri,
sintrofiá
Pos fováte o giatrós
pu to fagáki su tros,
ma de thimáse o ftochós
ti ke pios kánun dío
Ki in’ o póthos krifós
san mia kurtína sto fos,
Gia na fengizi o kaimós
stis zoís to vivlío
san vathmós
Kaliméra pediá
me ta’ asiménia klidiá
Ki apópse pezi i vradiá
doreán stin platia
Ta pulóver plechtá
ke káti gélia pnichtá,
Gia tis zoís t’ anichtá
ekpobí, isichía
|
