Με κυνηγάει ένα γιατί κι ένα παράπονο
γιατί είμαι μόνος στη ζωή, μικρό μου βάσανο
Με αγκαλιάζει η μοναξιά κι όλο πεθαίνω
κι αν ζω ακόμα είναι γιατί, σε περιμένω
Είσαι αρρώστια και ζωή
η ανάσα μου στα δύο θα κοπεί
Είσαι αρρώστια, θάνατος
μακριά σου μελλοθάνατος
Με κυνηγάει το γιατί στα τόσα πάθη μου
και σε πληρώνω ακριβά, με την αγάπη μου
Μπρος στα χαλάσματα συντρίμμια και ραγίζω
σε μια παραίσθηση τρελή, μόνο σ’ αγγίζω
Είσαι αρρώστια και ζωή
η ανάσα μου στα δύο θα κοπεί
Είσαι αρρώστια, θάνατος
μακριά σου μελλοθάνατος
|
Me kinigái éna giatí ki éna parápono
giatí ime mónos sti zoí, mikró mu vásano
Me agkaliázi i monaksiá ki ólo petheno
ki an zo akóma ine giatí, se periméno
Ise arróstia ke zoí
i anása mu sta dío tha kopi
Ise arróstia, thánatos
makriá su mellothánatos
Me kinigái to giatí sta tósa páthi mu
ke se pliróno akrivá, me tin agápi mu
Bros sta chalásmata sintrímmia ke ragizo
se mia paresthisi trelí, móno s’ angizo
Ise arróstia ke zoí
i anása mu sta dío tha kopi
Ise arróstia, thánatos
makriá su mellothánatos
|