Το ξέρω, δεν τα κατάφερα
Ήθελα κοντά σου να κρυφτώ,
το μαύρο όνειρό μου
το μαύρο όνειρό μου να σκοτώσω
Το ξέρεις, δεν το κατάφερα
στον τρελό χορό των σκοταδιών
ν’ ανάψω το κορμί σου
ν’ ανάψω το κορμί σου για φεγγάρι
δεν το κατάφερα.
Κι έμεινα μονάχα,
έμεινα μονάχα μια αδειανή ακρογιαλιά
κι ένα καλοκαίρι σαν χειμώνας.
Το ξέρεις, δεν τα κατάφερα
να παίξω τη ζωή μου δεν μπορώ
ν’ αλλάξω τη ζωή μου,
ν’ αλλάξω τη ζωή μου δεν αντέχω
το ξέρω, δεν τα κατάφερα
Μέσ’ απ’ των ονείρων τη ρωγμή
έστω μια στιγμή,
έστω μια στιγμή να σ’ αγαπήσω
δεν το κατάφερα.
Κι έμεινα μονάχα,
έμεινα μονάχα μια αδειανή ακρογιαλιά
κι ένα καλοκαίρι σαν χειμώνας.
|
To kséro, den ta katáfera
Ήthela kontá su na kriftó,
to mavro óniró mu
to mavro óniró mu na skotóso
To kséris, den to katáfera
ston treló choró ton skotadión
n’ anápso to kormí su
n’ anápso to kormí su gia fengári
den to katáfera.
Ki émina monácha,
émina monácha mia adianí akrogialiá
ki éna kalokeri san chimónas.
To kséris, den ta katáfera
na pekso ti zoí mu den boró
n’ allákso ti zoí mu,
n’ allákso ti zoí mu den antécho
to kséro, den ta katáfera
Més’ ap’ ton oniron ti rogmí
ésto mia stigmí,
ésto mia stigmí na s’ agapíso
den to katáfera.
Ki émina monácha,
émina monácha mia adianí akrogialiá
ki éna kalokeri san chimónas.
|