|
Ξέρω την αγάπη σαν το ποίημα μου
Γι’ αυτό έχω καταλήξει του αυτοδύναμου
Και πρόδωσα και μ’ έχουν προδώσει
Κι ότι είχα για να δώσω, το ‘χω δώσει
Μισή ζωή πεσμένη στα πατώματα
Στον έρωτα έχω λιώσει χίλια σώματα
Μονάχη μια χαρά τα βγάζω πέρα
Και μέχρι να ‘ρθει αυτός που θα μου πάρει τον αέρα
Καλύτερα μόνη
Και το ‘χω διαλέξει
Γιατί είμαι ότι είμαι
Και ποιος θα μ’ αντέξει;
Καλύτερα μόνη
Δεν θέλω κανένα
Γιατί είμαι ότι είμαι
Και ανήκω σε μένα
Τους φίλους μου χαζεύω στα ζευγάρια τους
Μετρούν τις επετείους στα φεγγάρια τους
Συνέχεια ανησυχούν μη νιώθω μόνη
Και μου τηλεφωνούν όταν νυχτώνει
Μα το έργο το ‘χω δει, το ξέρω απ’ έξω
Του θρήνου τις σκηνές λέω να τις τρέξω
Με μένα τα ‘χω βρει και είμαι εντάξει
Και μέχρι να ‘ρθει αυτό που σε μια νύχτα θα μ’ αλλάξει
Καλύτερα μόνη
Και το ‘χω διαλέξει
Γιατί είμαι ότι είμαι
Και ποιος θα μ’ αντέξει;
Καλύτερα μόνη
Δεν θέλω κανένα
Γιατί είμαι ότι είμαι
Και ανήκω σε μένα
|
Kséro tin agápi san to piima mu
Gi’ aftó écho katalíksi tu aftodínamu
Ke pródosa ke m’ échun prodósi
Ki óti icha gia na dóso, to ‘cho dósi
Misí zoí pesméni sta patómata
Ston érota écho liósi chília sómata
Monáchi mia chará ta vgázo péra
Ke méchri na ‘rthi aftós pu tha mu pári ton aéra
Kalítera móni
Ke to ‘cho dialéksi
Giatí ime óti ime
Ke pios tha m’ antéksi;
Kalítera móni
Den thélo kanéna
Giatí ime óti ime
Ke aníko se ména
Tus fílus mu chazevo sta zevgária tus
Metrun tis epetius sta fengária tus
Sinéchia anisichun mi niótho móni
Ke mu tilefonun ótan nichtóni
Ma to érgo to ‘cho di, to kséro ap’ ékso
Tu thrínu tis skinés léo na tis trékso
Me ména ta ‘cho vri ke ime entáksi
Ke méchri na ‘rthi aftó pu se mia níchta tha m’ alláksi
Kalítera móni
Ke to ‘cho dialéksi
Giatí ime óti ime
Ke pios tha m’ antéksi;
Kalítera móni
Den thélo kanéna
Giatí ime óti ime
Ke aníko se ména
|
