Ξέρω, η αγάπη κρατάει μονάχα για λίγο,
για πάντα οι καρδιές δε χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό.
Το ξέρω, η αγάπη θα φύγει και θα ’ρθει η συνήθεια.
Το τέλος θα είναι μοιραίο, γι’ αυτό θα σ’ το πω:
Τη στιγμή που τελειώνει το πάθος,
τη στιγμή που θα κάνουμε λάθος
καλύτερα να πούμε αντίο.
Μη με ρωτάς η αγάπη αυτή αν θα σβήσει.
Πώς να σ’ το πω, η αλήθεια είναι πάντα πικρή.
Ζήσε λοιπόν την αγάπη μας κι όσο κρατήσει,
όνειρο είναι, σαν έρθει πρωί θα χαθεί.
Τη στιγμή που τελειώνει το πάθος,
τη στιγμή που θα κάνουμε λάθος
καλύτερα να πούμε αντίο.
|
Kséro, i agápi kratái monácha gia lígo,
gia pánta i kardiés de chtipáne ston ídio rithmó.
To kséro, i agápi tha fígi ke tha ’rthi i siníthia.
To télos tha ine mireo, gi’ aftó tha s’ to po:
Ti stigmí pu telióni to páthos,
ti stigmí pu tha kánume láthos
kalítera na pume antío.
Mi me rotás i agápi aftí an tha svísi.
Pós na s’ to po, i alíthia ine pánta pikrí.
Zíse lipón tin agápi mas ki óso kratísi,
óniro ine, san érthi pri tha chathi.
Ti stigmí pu telióni to páthos,
ti stigmí pu tha kánume láthos
kalítera na pume antío.
|