|
Αγαπημένε μου, όμορφε ξένε μου
Πως γίναν ένα οι Κυριακές κι οι καθημερινές
Δεν είναι πως δε θες κουβέντες τρυφερές
Πάει καιρός και μη ρωτάς κάνε πως μ’ αγαπάς
Αγκάλιασέ με όπως πάντα
Και φίλησέ με όπως πάντα
Ξενύχτησέ με όπως πάντα
Μα κάνε μόνο πως μ’ αγαπάς
Σημάδεψέ με όπως πάντα
Και ξέχασέ με όπως πάντα
Την πλάτη γύρνα όπως πάντα
Κι απόψε πάλι όπως πάντα
Κάνε πως μ’ αγαπάς
Δε με κοιτάς όπως παλιά
Πάει κι η γεύση απ’ τα φιλιά
Τώρα συνήθισα κι εγώ
Κάνω πως σ’ αγαπώ
|
Agapiméne mu, ómorfe kséne mu
Pos ginan éna i Kiriakés ki i kathimerinés
Den ine pos de thes kuvéntes triferés
Pái kerós ke mi rotás káne pos m’ agapás
Agkáliasé me ópos pánta
Ke fílisé me ópos pánta
Kseníchtisé me ópos pánta
Ma káne móno pos m’ agapás
Simádepsé me ópos pánta
Ke kséchasé me ópos pánta
Tin pláti girna ópos pánta
Ki apópse páli ópos pánta
Káne pos m’ agapás
De me kitás ópos paliá
Pái ki i gefsi ap’ ta filiá
Tóra siníthisa ki egó
Káno pos s’ agapó
|
