|
Κάνει κρύο και είμαι μόνη
με του κόσμου τους κανόνες
το τρελό μου το τιμόνι
κάνει κύκλο στους αιώνες
Βλέπω φώτα ξεχασμένα
από κάποιους που έχουν φύγει
και παλάτια μαγεμένα
που η πόρτα δεν ανοίγει
Η φωνή μου διασπάται
στης απόστασης το νόμο
κι η καρδιά μου δε θυμάται
της επιστροφής το δρόμο
Και ήρθαν φίλοι αγαπημένοι
με χαρές και πανηγύρια
μα μου φάνηκαν σαν ξένοι
και τα γέλια τους σαν φίδια
Θα βρω στο βυθό του κόσμου
μια διάσταση ακόμα
ν’ ανταμείψω του αίματός μου
το ανήσυχο το χρώμα
Κάνει θόρυβο η καρδιά μου
δεν μ’ αφήνει να διακρίνω
του μυαλού μου τις βλαστήμιες
και νομίζω πως θα μείνω
Μέσα της να αντικρούω
όσα πρέπει και δεν πρέπει
την παραίσθηση ν’ ακούω
που τα θαύματα επιτρέπει
Και θ’ αντέχω και θα τρέχω
και θα σταματώ για χρόνια
με του ήλιου τις ακτίνες
να στεγνώνω τα σεντόνια
Κάνει κρύο και έξω βρέχει
και έχω μείνει να δηλώνω
στεγανά τετελεσμένα
στης χρονοφθοράς το νόμο
Τρέμω τόσο μην αλλάξουν
τα γνωστά συνηθισμένα
τ’ αγκαλιάζω και τα σφίγγω
κι έτσι μένουν στοιχειωμένα
Μα ούτε αίμα ούτε χτύπος
ούτε αντίδραση καμία
των διαστάσεων το τοίχος
ξαναβάζει την ταινία
Να βρω στο βυθό του κόσμου
μια διάσταση ακόμα
ν’ ανταμείψω του αίματός μου
το ανήσυχο το χρώμα.
|
Káni krío ke ime móni
me tu kósmu tus kanónes
to treló mu to timóni
káni kíklo stus eónes
Olépo fóta ksechasména
apó kápius pu échun fígi
ke palátia mageména
pu i pórta den anigi
I foní mu diaspáte
stis apóstasis to nómo
ki i kardiá mu de thimáte
tis epistrofís to drómo
Ke írthan fíli agapiméni
me charés ke panigiria
ma mu fánikan san kséni
ke ta gélia tus san fídia
Tha vro sto vithó tu kósmu
mia diástasi akóma
n’ antamipso tu ematós mu
to anísicho to chróma
Káni thórivo i kardiá mu
den m’ afíni na diakríno
tu mialu mu tis vlastímies
ke nomízo pos tha mino
Mésa tis na antikruo
ósa prépi ke den prépi
tin paresthisi n’ akuo
pu ta thafmata epitrépi
Ke th’ antécho ke tha trécho
ke tha stamató gia chrónia
me tu íliu tis aktínes
na stegnóno ta sentónia
Káni krío ke ékso vréchi
ke écho mini na dilóno
steganá tetelesména
stis chronofthorás to nómo
Trémo tóso min alláksun
ta gnostá sinithisména
t’ agkaliázo ke ta sfíngo
ki étsi ménun stichioména
Ma ute ema ute chtípos
ute antídrasi kamía
ton diastáseon to tichos
ksanavázi tin tenía
Na vro sto vithó tu kósmu
mia diástasi akóma
n’ antamipso tu ematós mu
to anísicho to chróma.
|
