Κανείς δεν ξέρει πόσο σ’ αγαπώ
Πόσο σε θέλω δίχως λυτρωμό
Κανείς δεν ξέρει τι τραβώ
στου έρωτά σου το σχολείο
Κανείς δεν ξέρει πόσα σου κρατώ
έρχεσαι, φεύγεις με ξεχνάς εδώ
Κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό
έχει κρατήσει αυτό το αστείο
Κανείς δεν ξέρει πως πονά
η κρυφή του μαχαιριά
όταν μου ρίχνει βιαστικά
μες στον κόσμο μια ματιά
Κανείς δεν ξέρει πως για σένα ζω
Κι όλο τις λίγες ώρες μας μετρώ
Κανείς δεν ξέρει το μυστικό
που `χω στο αίμα μου κρυμμένο
Κανείς δεν ξέρει πόσο τον μισώ
τον κόσμο όλο όταν δεν είσαι εδώ
Κανείς δεν ξέρει τόσο καιρό
ποιος είναι αυτός που περιμένω
|
Kanis den kséri póso s’ agapó
Póso se thélo díchos litromó
Kanis den kséri ti travó
stu érotá su to scholio
Kanis den kséri pósa su krató
érchese, fevgis me ksechnás edó
Kanis den kséri póso keró
échi kratísi aftó to astio
Kanis den kséri pos poná
i krifí tu macheriá
ótan mu ríchni viastiká
mes ston kósmo mia matiá
Kanis den kséri pos gia séna zo
Ki ólo tis líges óres mas metró
Kanis den kséri to mistikó
pu `cho sto ema mu krimméno
Kanis den kséri póso ton misó
ton kósmo ólo ótan den ise edó
Kanis den kséri tóso keró
pios ine aftós pu periméno
|