Κάπου με ξέρεις το λεν’ τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξέχνα πως με έχασες
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες
Μη μου θυμίζεις ποια είμαι ποια ήμουνα
κοντα στο τέλος ποιος θυμάται την αρχή
Μη μου θυμίζεις πως ζει το σωμα μου
πως ζει το σωμα μου χωρις ψυχή
Όσοι πεθαίνουν κάτι θυμίζουνε
σε κάποιους φίλους και σε κάποιους συγγενείς
Εγώ ήμουν σύννεφο με πήρε ο άνεμος
και δε θυμάται αν ήμουνα άνθρωπος κανείς
Κάπου με ξέρεις το λεν τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξέχνα πως με έχασες
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες
|
Kápu me kséris to len’ ta mátia su
m’ aftí ti flíari ti glóssa tis siopís
Kápu me kseris ki an me thimíthikes
mi mu to pis
Kápu me kséris ki an me lipíthikes
ki an klen ta mátia mu esí mi kles
Kséchna pos me échases
ki an de me kséchases
mi mu to les
Mi mu thimízis pia ime pia ímuna
konta sto télos pios thimáte tin archí
Mi mu thimízis pos zi to soma mu
pos zi to soma mu choris psichí
Όsi pethenun káti thimízune
se kápius fílus ke se kápius singenis
Egó ímun sínnefo me píre o ánemos
ke de thimáte an ímuna ánthropos kanis
Kápu me kséris to len ta mátia su
m’ aftí ti flíari ti glóssa tis siopís
Kápu me kseris ki an me thimíthikes
mi mu to pis
Kápu me kséris ki an me lipíthikes
ki an klen ta mátia mu esí mi kles
Kséchna pos me échases
ki an de me kséchases
mi mu to les
|