|
Σκάβω στο υπόγειο
όταν κοιμούνται όλοι
και βγαίνω στη Μεσόγειο
σε μια χαμένη πόλη
Στην πόλη που γεννήθηκες
και πάντα αναζητούσες
ποτέ σου εκεί δεν έζησες
μα όλο γι’ αυτή μιλούσες
Κάπου σε κάποια αμμουδιά
όλοι θα ’ρθουνε ξανά
όλοι θα ’ρθουνε ξανά
γύρω απ’ την ίδια φωτιά
Κάπου στη Μεσόγειο
βρήκα όσους έχω χάσει
και πίσω στο υπόγειο
γυρνώ προτού χαράξει
Είμαι εγώ και είμαι εσύ
είμαι και κάποιος άλλος
κι είμαστε όλοι μας μικροί
κι ο θάνατος μεγάλος
|
Skávo sto ipógio
ótan kimunte óli
ke vgeno sti Mesógio
se mia chaméni póli
Stin póli pu genníthikes
ke pánta anazituses
poté su eki den ézises
ma ólo gi’ aftí miluses
Kápu se kápia ammudiá
óli tha ’rthune ksaná
óli tha ’rthune ksaná
giro ap’ tin ídia fotiá
Kápu sti Mesógio
vríka ósus écho chási
ke píso sto ipógio
girnó protu charáksi
Ime egó ke ime esí
ime ke kápios állos
ki imaste óli mas mikri
ki o thánatos megálos
|
