|
Ένα φύλλο που το παίρνει τ’ αεράκι
και το πάει σαν τσερκένι στο κενό
σε τραβάει στην ουρά του σαν χαρτάκι
και σε πάει τσίμα – τσίμα στο γκρεμό
Κάπως έτσι είμαι κι εγώ
κάπως έτσι είσαι κι εσύ
κάπως έτσι κάπως έτσι
είναι κι οι ξένοι
Ένα φύλλο στο σωρό
που το παίρνουν από ‘δω
και το σέρνουν και το δέρνουν οι ανέμοι
Άλλο είναι στα σκοτάδια τ’ όνειρο σου
κι άλλο βγαίνει την αυγούλα την ωχρή
σαν κρασάκι που μεθάει τον καημό σου
και θολώνει την αλήθεια την πικρή
|
Έna fíllo pu to perni t’ aeráki
ke to pái san tserkéni sto kenó
se travái stin urá tu san chartáki
ke se pái tsíma – tsíma sto gkremó
Kápos étsi ime ki egó
kápos étsi ise ki esí
kápos étsi kápos étsi
ine ki i kséni
Έna fíllo sto soró
pu to pernun apó ‘do
ke to sérnun ke to dérnun i anémi
Άllo ine sta skotádia t’ óniro su
ki állo vgeni tin avgula tin ochrí
san krasáki pu methái ton kaimó su
ke tholóni tin alíthia tin pikrí
|
