|
Φωτιά στα κάρβουνα θα βάλω
και θα καώ να σε προσβάλω
κι από τις στάχτες θα αναστηθώ
χρυσό βραχιόλι σαν μηδενικό
Θα παίζουν ντέφια οι τσιγγάνοι
κι εγώ μασκότ στο καραβάνι
θα με ζητάς στα ξωτικά
γιατί θα είμαι εδώ, εκεί και πουθενά
Με είχες μες στην αγκαλιά σου
μα η αγκαλιά σου είχε μαχαίρια
τώρα πετάω μακριά σου
έχω φτερά, δεν έχω χέρια
Θα πλέξω ιστό και θα χορέψω
το γλέντι μου να προστατέψω
από αδιάκριτες ματιές
που το κορμί μου γέμισαν με μαχαιριές
|
Fotiá sta kárvuna tha válo
ke tha kaó na se prosválo
ki apó tis stáchtes tha anastithó
chrisó vrachióli san midenikó
Tha pezun ntéfia i tsingáni
ki egó maskót sto karaváni
tha me zitás sta ksotiká
giatí tha ime edó, eki ke puthená
Me iches mes stin agkaliá su
ma i agkaliá su iche macheria
tóra petáo makriá su
écho fterá, den écho chéria
Tha plékso istó ke tha chorépso
to glénti mu na prostatépso
apó adiákrites matiés
pu to kormí mu gémisan me macheriés
|
