Μια με τις ψείρες πιάνεσαι
μια τις βελόνες φτιάνεις
κι από το γλυκοχάραμα, αγάπη μου
την καθαρίστρα κάνεις
Από τον πέμπτο έφυγες
σε ισόγειο τώρα μένεις
της κοινωνίας τα σκαλιά αγάπη μου
ολοταχώς διαβαίνεις
Μα ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή
η καθαριότης μένει
εδώ που μ’ έριξε η βρωμιά, αγάπη μου
κανένας δεν αντέχει
Σήμερα που πληθύνανε
τα βάσανα εξαίφνης
παίρνεις το πούλμαν των εννιά, αγάπη μου
και στην Αθήνα φεύγεις
Μη το ξεχάσεις αύριο
τηλέφωνο να πάρεις
Αφού όμως το σώμα σου, αγάπη μου
πρώτα καλά ξεβγάλεις
Και του Θανάση πέσ’ το να
όσο κι αν καθαρίσει
Ψείρες, τσιμπούρια και κοριοί, Θανάση μου
θα ξαναρθούν στο σπίτι
Κι ο Κύριλλος, Θανάση μου
αν είν’ ζευγάρι ακόμη
η αιτία είναι μόνο μια, Θανάση μου
η αντικαθαριότης
|
Mia me tis psires piánese
mia tis velónes ftiánis
ki apó to glikochárama, agápi mu
tin katharístra kánis
Apó ton pébto éfiges
se isógio tóra ménis
tis kinonías ta skaliá agápi mu
olotachós diavenis
Ma ó,ti ki an kánis sti zoí
i kathariótis méni
edó pu m’ érikse i vromiá, agápi mu
kanénas den antéchi
Símera pu plithínane
ta vásana eksefnis
pernis to pulman ton enniá, agápi mu
ke stin Athína fevgis
Mi to ksechásis avrio
tiléfono na páris
Afu ómos to sóma su, agápi mu
próta kalá ksevgális
Ke tu Thanási pés’ to na
óso ki an katharísi
Psires, tsiburia ke korii, Thanási mu
tha ksanarthun sto spíti
Ki o Kírillos, Thanási mu
an in’ zevgári akómi
i etía ine móno mia, Thanási mu
i antikathariótis
|