Κάθε φορά που φεύγεις
για πάντα φεύγεις
για χώρες μακρινές
κι όλο μου λες τις λέξεις
που δε θ’ αντέξεις
να βγουν αληθινές.
Κάθε φορά που φεύγεις
για πάντα φεύγεις
και μ’ αποχαιρετάς
κι εγώ τις πόρτες κλείνω
τα φώτα σβήνω
καθώς εσύ πετάς.
Κάθε φορά που φεύγεις
στα χέρια παίρνεις
τ’ αστέρια μιας ζωής
το ξέρω κοροϊδεύεις
και δήθεν φεύγεις
γελάς, μα τι να πεις.
|
Káthe forá pu fevgis
gia pánta fevgis
gia chóres makrinés
ki ólo mu les tis léksis
pu de th’ antéksis
na vgun alithinés.
Káthe forá pu fevgis
gia pánta fevgis
ke m’ apocheretás
ki egó tis pórtes klino
ta fóta svíno
kathós esí petás.
Káthe forá pu fevgis
sta chéria pernis
t’ astéria mias zoís
to kséro koroidevis
ke díthen fevgis
gelás, ma ti na pis.
|