Αβάσταχτή μου ελαφρότητα
μου στέρησες του κόσμου την απλότητα
με έσπρωξες στις πόρτες του φτηνού
εκεί που χάνει η ψυχή το νου
αβάσταχτή μου ελαφρότητα
Καθρέφτη, ξένος είμαι μην κοιτάς
τα δάκρυά μου μόνο ν’ αγαπάς
καθρέφτη, όταν θα πέφτουνε στη γη
κανείς ποτέ, ποτέ κανείς να μην τα δει
Αβάσταχτή μου ελαφρότητα
μου κλείδωσες της τρέλας την ταυτότητα
μ’ οδήγησες στους δρόμους του καπνού
εκεί που χάνει ο νους το νου
αβάσταχτή μου ελαφρότητα
Καθρέφτη, ξένος είμαι μην κοιτάς
τα δάκρυά μου μόνο ν’ αγαπάς
καθρέφτη, όταν θα πέφτουνε στη γη
κανείς ποτέ, ποτέ κανείς να μην τα δει
|
Avástachtí mu elafrótita
mu stérises tu kósmu tin aplótita
me ésprokses stis pórtes tu ftinu
eki pu cháni i psichí to nu
avástachtí mu elafrótita
Kathréfti, ksénos ime min kitás
ta dákriá mu móno n’ agapás
kathréfti, ótan tha péftune sti gi
kanis poté, poté kanis na min ta di
Avástachtí mu elafrótita
mu klidoses tis trélas tin taftótita
m’ odígises stus drómus tu kapnu
eki pu cháni o nus to nu
avástachtí mu elafrótita
Kathréfti, ksénos ime min kitás
ta dákriá mu móno n’ agapás
kathréfti, ótan tha péftune sti gi
kanis poté, poté kanis na min ta di
|