|
Νόμιζα αντέχω νόμιζα μπορώ
Μια φορά να κάνω ότι θέλω εγώ
Έτσι από πείσμα και εγωισμό
Θα σε νικήσω είπα πριν να νικηθώ…
Μα είναι κάτι αγκαλιές που δεν μπορείς να φύγεις
Για πάντα πάνω τους κολλάς κι όπου κι αν πας γυρίζεις
Μα είναι κάτι αγκαλιές που χώρια τους πεθαίνεις
Για μια ζωή τις σκέφτεσαι και όλο τις περιμένεις…
Νόμιζα αντέχω ήρθε η στιγμή
Που θα σε ξεχάσω μια και καλή
Πίστεψα σε μένα πρώτη μου φορά
Και σου είπα φεύγω να περνάς καλά…
Μα είναι κάτι αγκαλιές που ξαγρυπνάς τις νύχτες
Και μετανιώνεις και πονάς για όσα δεν τους είπες..
|
Nómiza antécho nómiza boró
Mia forá na káno óti thélo egó
Έtsi apó pisma ke egismó
Tha se nikíso ipa prin na nikithó…
Ma ine káti agkaliés pu den boris na fígis
Gia pánta páno tus kollás ki ópu ki an pas girízis
Ma ine káti agkaliés pu chória tus pethenis
Gia mia zoí tis skéftese ke ólo tis periménis…
Nómiza antécho írthe i stigmí
Pu tha se ksecháso mia ke kalí
Pístepsa se ména próti mu forá
Ke su ipa fevgo na pernás kalá…
Ma ine káti agkaliés pu ksagripnás tis níchtes
Ke metaniónis ke ponás gia ósa den tus ipes..
|
