Κάτι τέτοιες ώρες πόσο σε θυμάμαι,
κάτι τέτοιες ώρες νιώθω μοναξιά.
Έρχονται οι νύχτες κι όμως δεν κοιμάμαι.
Κάτι τέτοιες ώρες ωχ πώς βαστάς, καρδιά;
Θα σε καρτερώ όπως τη βροχή το χώμα
και θα σε ζητώ όπως το φιλί το στόμα.
Πόσο σ’ αγαπώ δε σου το ‘πανε ακόμα;
Θα σε καρτερώ, πάντα θα σε καρτερώ.
Κάτι τέτοιες ώρες πόσο σε θυμάμαι,
κάτι τέτοιες ώρες ωχ νιώθω μοναξιά.
Κάτι τέτοιες ώρες θέλω να γυρίσεις,
κάτι τέτοιες ώρες που κρατάν πολύ.
Κάτι τέτοιες ώρες και οι αναμνήσεις
είναι στην καρδιά μου κοφτερό γυαλί.
|
Káti téties óres póso se thimáme,
káti téties óres niótho monaksiá.
Έrchonte i níchtes ki ómos den kimáme.
Káti téties óres och pós vastás, kardiá;
Tha se karteró ópos ti vrochí to chóma
ke tha se zitó ópos to filí to stóma.
Póso s’ agapó de su to ‘pane akóma;
Tha se karteró, pánta tha se karteró.
Káti téties óres póso se thimáme,
káti téties óres och niótho monaksiá.
Káti téties óres thélo na girísis,
káti téties óres pu kratán polí.
Káti téties óres ke i anamnísis
ine stin kardiá mu kofteró gialí.
|