|
Έχω καιρό να νιώσω τόσο δυνατός
Χρόνια σε χρόνια που θυμάμαι,
άλλο πια εδώ να μείνω δεν μπορώ
Τώρα που μπόρες δε φοβάμαι.
Μια βαλίτσα στο χέρι
Και ο δρόμος μπροστά
Πόσο σ’ είχα πιστέψει
όμως τώρα είν’ αργά.
Λίγο πριν φύγει
Σαν κεράκι θα σε σβήσει
Μείνε μου το ίδιο
Να σ’ ανάψω σαν γυρίσω.
Μην προδοθείς, μια λέξη μην μου πεις
Ασ’ τη σιωπή να σ’ οδηγήσει
Μες το κενό τη φλόγα θα κρατώ
Σαν σκέψη απλή να μ’ αναστήσει
Μια βαλίτσα στο χέρι
Και ο δρόμος μπροστά
Ξέρεις σ’ είχα πιστέψει
όμως τώρα είν’ αργά.
|
Έcho keró na nióso tóso dinatós
Chrónia se chrónia pu thimáme,
állo pia edó na mino den boró
Tóra pu bóres de fováme.
Mia valítsa sto chéri
Ke o drómos brostá
Póso s’ icha pistépsi
ómos tóra in’ argá.
Lígo prin fígi
San keráki tha se svísi
Mine mu to ídio
Na s’ anápso san giríso.
Min prodothis, mia léksi min mu pis
As’ ti siopí na s’ odigísi
Mes to kenó ti flóga tha krató
San sképsi aplí na m’ anastísi
Mia valítsa sto chéri
Ke o drómos brostá
Kséris s’ icha pistépsi
ómos tóra in’ argá.
|
