Ξημέρωσε κι αρχίσανε τα ίδια και τα ίδια
Κανείς δε λογαριάζει της καρδιάς μου τα παιχνίδια
Στο σπίτι στη δουλειά και απ’ τη δουλειά ξανά στο σπίτι
Ζηλεύω τη χαρά σου μαγεμένε μου αλήτη
Κι άλλη μια συνηθισμένη μέρα
Τον ίδιο ανασαίνουμε αέρα
Ας ήταν η ζωή στροφή να κάνει
Θα φόραγα τον έρωτα φουστάνι
Την πόρτα μου θα σπάσω και στην τύχη θα πηγαίνω
Αυτό που μου συμβαίνει μόνο εγώ καταλαβαίνω
Τον ήλιο θα ‘χω στα μαλλιά και σένα στη καρδιά μου
Και μόνη μου αποσκευή στη τσάντα τα όνειρά μου.
|
Ksimérose ki archísane ta ídia ke ta ídia
Kanis de logariázi tis kardiás mu ta pechnídia
Sto spíti sti duliá ke ap’ ti duliá ksaná sto spíti
Zilevo ti chará su mageméne mu alíti
Ki álli mia sinithisméni méra
Ton ídio anasenume aéra
As ítan i zoí strofí na káni
Tha fóraga ton érota fustáni
Tin pórta mu tha spáso ke stin tíchi tha pigeno
Aftó pu mu simveni móno egó katalaveno
Ton ílio tha ‘cho sta malliá ke séna sti kardiá mu
Ke móni mu aposkeví sti tsánta ta ónirá mu.
|