Ρόδες και χρώματα, φλύαρα στόματα
και ένα κενό κορμί.
Άμοιρη μοίρα μου σ’ απλώνω στο μπαλκόνι
και απέναντι πάλι αυτή.
Και έξω είναι η νύχτα μαγική.
Βγάζουνε γούστα της οθόνης
τα φρούτα και εγώ μέσα έχω κλειστεί.
Μα εσύ απέναντι χορεύεις τη μιζέρια μου
χαζεύεις και στο τζάμι μου γράφεις γυμνή.
Έξω είναι η νύχτα μαγική.
Στις αμήχανες παύσεις,
ψάχνω τέχνης οάσεις ιστορίες να σου διηγηθώ.
Μα στης πόλης το καμίνι,
κρυώσαν τις καρδιές τα κτήνη
και δε λιώνει ούτε παγωτό.
Εσύ μου λες πάψε φτάνει,
φτάσαμε στο λιμάνι τώρα, γλυκιά σιωπή
και έξω είναι η νύχτα μαγική.
Η απόσταση έγινε φιλί
Απόψε φεύγουμε μαζί.
Από την πόλη την τρελή
Έξω είναι η νύχτα μαγική.
|
Ródes ke chrómata, flíara stómata
ke éna kenó kormí.
Άmiri mira mu s’ aplóno sto balkóni
ke apénanti páli aftí.
Ke ékso ine i níchta magikí.
Ogázune gusta tis othónis
ta fruta ke egó mésa écho klisti.
Ma esí apénanti chorevis ti mizéria mu
chazevis ke sto tzámi mu gráfis gimní.
Έkso ine i níchta magikí.
Stis amíchanes pafsis,
psáchno téchnis oásis istoríes na su diigithó.
Ma stis pólis to kamíni,
kriósan tis kardiés ta ktíni
ke de lióni ute pagotó.
Esí mu les pápse ftáni,
ftásame sto limáni tóra, glikiá siopí
ke ékso ine i níchta magikí.
I apóstasi égine filí
Apópse fevgume mazí.
Apó tin póli tin trelí
Έkso ine i níchta magikí.
|