|
Κάτι απόψε νιώθω ακόμα
τώρα που μετρώ
πόσες μέρες, πόσα χρόνια έχω να σε δω
μα πώς ξεχάστηκα
Μόνη μες στο σπίτι βλέπω
πράγματα παλιά
κι όλα αυτά σε φέρνουν πάλι
δίπλα μου ξανά
πες πώς θυμήθηκα
Κι αν τώρα δε θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Κι αν τώρα δε θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Μέσα στο δωμάτιο μου
σύννεφα καπνού
σκόρπιες οι φωτογραφίες
ενός παλιού καιρού
δες πόσο μου έλειψες
Αν μια μέρα θα ξεχάσεις
όλα αυτά εσύ
κι συνείδησή σου ψάχνει φως να λυτρωθεί
Μόνο εκεί εγώ έζησα
Κι αν τώρα δε θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Κι αν τώρα δε θυμάσαι τίποτα πια
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι ένιωθα
κι αν κάποτε πίστευα(πίστεψα) στα λόγια σου λυπάμαι
μα πως σ’ αγάπησα
Μόνη μες στο σπίτι
πράγματα παλιά
|
Káti apópse niótho akóma
tóra pu metró
póses méres, pósa chrónia écho na se do
ma pós ksechástika
Móni mes sto spíti vlépo
prágmata paliá
ki óla aftá se férnun páli
dípla mu ksaná
pes pós thimíthika
Ki an tóra de thimáse típota pia
ki an den katalavenis ti éniotha
ki an kápote písteva(pístepsa) sta lógia su lipáme
ma pos s’ agápisa
Ki an tóra de thimáse típota pia
ki an den katalavenis ti éniotha
ki an kápote písteva(pístepsa) sta lógia su lipáme
ma pos s’ agápisa
Mésa sto domátio mu
sínnefa kapnu
skórpies i fotografíes
enós paliu keru
des póso mu élipses
An mia méra tha ksechásis
óla aftá esí
ki sinidisí su psáchni fos na litrothi
Móno eki egó ézisa
Ki an tóra de thimáse típota pia
ki an den katalavenis ti éniotha
ki an kápote písteva(pístepsa) sta lógia su lipáme
ma pos s’ agápisa
Ki an tóra de thimáse típota pia
ki an den katalavenis ti éniotha
ki an kápote písteva(pístepsa) sta lógia su lipáme
ma pos s’ agápisa
Móni mes sto spíti
prágmata paliá
|
