Καλώ του ποιητή τους φίλους
δηλαδή το σύμπαν
ζητείται μπροστάρης
τελεία gr.
Ψώνια, κλεφτρόνια
της πιάτσας βαπόρια
της φτήνιας αδελφάτα
λαμόγια κρατικά.
Της μίζας γρανάζια
πολιτευτές και μάζα
άχρωμοι και έγχρωμοι
φαμίλιες και φρικιά.
Σκυλάδες, γατάδες
πολύ προχωρημένοι
και τίμιοι βλάκες
παρωχημένοι.
Στην τσίλια, το νου σας
ντόπιοι και ξένοι
τι μας περιμένει
απ` τα μυθικά.
Μας έχει στην πρίζα
μυρίζει σκοτάδι
τσιράκι του Άδη
μας τη λέει κανονικά.
Το αίμα μας πίνει
κουφάρια αφήνει
όπως κάνουν με τους δούλους
τα αφεντικά.
Σπέρμα προϊστορικό
της εξουσίας
λερναίας ύδρας
αδέρφι δίδυμο.
Εγώ μου και υπερεγώ
μιας γαλαρίας
μιζέριας κι ασφυξίας
επικίνδυνο.
Έχουμε λοιπόν μπροστά
το δράκο καθρεφτάκι
του φόβου και της άγνοιας
και της απαιδευσιάς
μιας χώρας αφασίας
της απαρχής, της βίας
κατόπιν εορτής
και αγοραπωλησίας.
Της μάνας μας η κρύπτη
η μόνη μας πατρίδα
εξόριστή μου ελπίδα
στείλε μήνυμα…
|
Kaló tu piití tus fílus
diladí to síban
zitite brostáris
telia gr.
Psónia, kleftrónia
tis piátsas vapória
tis ftínias adelfáta
lamógia kratiká.
Tis mízas granázia
politeftés ke máza
áchromi ke égchromi
famílies ke frikiá.
Skiládes, gatádes
polí prochoriméni
ke tímii vlákes
parochiméni.
Stin tsília, to nu sas
ntópii ke kséni
ti mas periméni
ap` ta mithiká.
Mas échi stin príza
mirízi skotádi
tsiráki tu Άdi
mas ti léi kanoniká.
To ema mas píni
kufária afíni
ópos kánun me tus dulus
ta afentiká.
Spérma proistorikó
tis eksusías
lerneas ídras
adérfi dídimo.
Egó mu ke iperegó
mias galarías
mizérias ki asfiksías
epikíndino.
Έchume lipón brostá
to dráko kathreftáki
tu fóvu ke tis ágnias
ke tis apedefsiás
mias chóras afasías
tis aparchís, tis vías
katópin eortís
ke agorapolisías.
Tis mánas mas i krípti
i móni mas patrída
eksóristí mu elpída
stile mínima…
|