|
Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου
μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου
Μάγισσα Κίρκη που με πας
σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ
Παίζεις στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
μα περιμένω βουβός στο κατώφλι σου
έρχεται η νύχτα και φέγγεις μπροστά μου
σαν ναυαγός κολυμπάω στο σεντόνι σου
Μάγισσα Κίρκη που με πας
σε ποια γωνιά μ’ αφήνεις και με σβήνεις
έχω ξεχάσει τι ζητώ
ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ
|
Ise mia pétra stin ákri tu drómu
ki ime pedí kurasméno ston ískio su
miázis me léksi pu ftiáchni ton kósmo
ki egó stagóna pu vréchi ta chili su
Mágissa Kírki pu me pas
se pia goniá m’ afínis ke me svínis
écho ksechási ti zitó
zo sto dikó su kósmo ki aporó
Pezis sta zária ti mavri chará mu
ma periméno vuvós sto katófli su
érchete i níchta ke féngis brostá mu
san nafagós kolibáo sto sentóni su
Mágissa Kírki pu me pas
se pia goniá m’ afínis ke me svínis
écho ksechási ti zitó
zo sto dikó su kósmo ki aporó
|
