Κάθε που φαινόσουν από τη γωνιά
άσπρα τα ουράνια φεγγοβόλαγαν
κι ήταν η καρδιά μου βάρκα με πανιά
κι όλα τα λιμάνια δεν τη χώραγαν.
Κίτρινο, γαλάζιο και μενεξεδί
άναβαν τ’ αστέρια με το χάδι σου
και με τ’ άγγιγμά σου μαγικό κλειδί
άνοιγαν οι πόρτες του παράδεισου.
Κάθε που φαινόσουν…
Άρχιζε η ζωή μας από την αρχή
έξω από τον κόσμο και τ’ ανθρώπινα
κι ήταν το φιλί σου δροσερή πηγή
διψασμένη έσκυβα και το ’πινα.
Κίτρινο, γαλάζιο και μενεξεδί
άναβαν τ’ αστέρια με το χάδι σου
και με τ’ άγγιγμά σου μαγικό κλειδί
άνοιγαν οι πόρτες του παράδεισου.
Κάθε που φαινόσουν…
|
Káthe pu fenósun apó ti goniá
áspra ta uránia fengovólagan
ki ítan i kardiá mu várka me paniá
ki óla ta limánia den ti chóragan.
Kítrino, galázio ke meneksedí
ánavan t’ astéria me to chádi su
ke me t’ ángigmá su magikó klidí
ánigan i pórtes tu parádisu.
Káthe pu fenósun…
Άrchize i zoí mas apó tin archí
ékso apó ton kósmo ke t’ anthrópina
ki ítan to filí su droserí pigí
dipsasméni éskiva ke to ’pina.
Kítrino, galázio ke meneksedí
ánavan t’ astéria me to chádi su
ke me t’ ángigmá su magikó klidí
ánigan i pórtes tu parádisu.
Káthe pu fenósun…
|