Μου λέγαν όλοι μη πας μπροστά
Είναι γκρεμός και δε το βλέπεις
Κάνε ένα βήμα πίσω ακόμα προλαβαίνεις
Είναι φωτιά και είναι κρίμα να καείς
Μου λέγαν όλοι δεν την αξίζει τόση αγάπη δε το βλέπεις
Αυτή σε σκότωσε και εσύ κοντά της τρέχεις
Μα εγώ τα έκλεισα τα μάτια και τ’ αφτιά
Γιατί στον έρωτα αν δεν καίγεσαι δεν ζεις
Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ
Ότι κι αν πούνε εγώ θα κάθομαι και απόψε στα σκαλιά της
Θα γίνω χώμα να περνάει το φόρεμά της
Και ας μη μου ρίχνει ούτε την άκρη απ’ τη ματιά της
Γιατί έτσι έμαθα πεθαίνοντας να ζω
Μη μου μιλάτε, μη λέτε πια ότι το λάθος μου δεν έμαθα
Μη με κατηγορείτε πια κλειστά τα στόματα
Κλειστά τα στόματα, έτσι θέλω ν’ αγαπάω το λάθος άνθρωπο
Μη μου μιλάτε, δε θέλω πια τις συμβουλές και τη συμπόνια σας
Ούτε φωνές ούτε κραυγές κλειστά τα στόματα
Εγώ αυτό που θέλω πάντα θ’ αγαπάω
Και εγώ θα θέλω πάντα εσένα ν’ αγαπώ
|
Mu légan óli mi pas brostá
Ine gkremós ke de to vlépis
Káne éna víma píso akóma prolavenis
Ine fotiá ke ine kríma na kais
Mu légan óli den tin aksízi tósi agápi de to vlépis
Aftí se skótose ke esí kontá tis tréchis
Ma egó ta éklisa ta mátia ke t’ aftiá
Giatí ston érota an den kegese den zis
Mi mu miláte, mi léte pia óti to láthos mu den ématha
Mi me katigorite pia klistá ta stómata
Klistá ta stómata, étsi thélo n’ agapáo to láthos ánthropo
Mi mu miláte, de thélo pia tis simvulés ke ti sibónia sas
Oíte fonés ute kravgés klistá ta stómata
Egó aftó pu thélo pánta th’ agapáo
Ke egó tha thélo pánta eséna n’ agapó
Όti ki an pune egó tha káthome ke apópse sta skaliá tis
Tha gino chóma na pernái to fóremá tis
Ke as mi mu ríchni ute tin ákri ap’ ti matiá tis
Giatí étsi ématha pethenontas na zo
Mi mu miláte, mi léte pia óti to láthos mu den ématha
Mi me katigorite pia klistá ta stómata
Klistá ta stómata, étsi thélo n’ agapáo to láthos ánthropo
Mi mu miláte, de thélo pia tis simvulés ke ti sibónia sas
Oíte fonés ute kravgés klistá ta stómata
Egó aftó pu thélo pánta th’ agapáo
Ke egó tha thélo pánta eséna n’ agapó
|