Αμφίβολα τα λόγια σου απόψε διακρίνω
να με πληγώνεις σ’ αφήνω,
το γεια σου όμως ποτέ σ’ εμένα μην το πεις
γιατί θα κάνεις έγκλημα, έγκλημα, θα το δεις.
Κοίτα με κι εγώ θα καταλάβω
μα όσο και να θέλω να προλάβω,
σαν χιόνι η ματιά σου με παγώνει
μη μου πεις τη λέξη που σκοτώνει.
Απρόσμενα μου έδειξες τον άλλο εαυτό σου,
το αληθινό πρόσωπό σου,
το βλέπω μες στα μάτια σου αυτό που θες να πεις
να ξέρεις, κάνεις έγκλημα χωρίς να το σκεφτείς.
Κοίτα με κι εγώ θα καταλάβω
μα όσο και να θέλω να προλάβω,
σαν χιόνι η ματιά σου με παγώνει
μη μου πεις τη λέξη που σκοτώνει.
Κοίτα με κι εγώ θα καταλάβω.
|
Amfívola ta lógia su apópse diakríno
na me pligónis s’ afíno,
to gia su ómos poté s’ eména min to pis
giatí tha kánis égklima, égklima, tha to dis.
Kita me ki egó tha katalávo
ma óso ke na thélo na prolávo,
san chióni i matiá su me pagóni
mi mu pis ti léksi pu skotóni.
Aprósmena mu édikses ton állo eaftó su,
to alithinó prósopó su,
to vlépo mes sta mátia su aftó pu thes na pis
na kséris, kánis égklima chorís na to skeftis.
Kita me ki egó tha katalávo
ma óso ke na thélo na prolávo,
san chióni i matiá su me pagóni
mi mu pis ti léksi pu skotóni.
Kita me ki egó tha katalávo.
|