Κόκκινο θολό φεγγάρι
σαν τα όνειρα μας ξενυχτάς
κι απ’ τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας
ρίχνεις μέσα στ’ άδεια μας ποτήρια
του ουρανού το αίμα και το φως
και φταίει εκείνη η ανταύγεια σου η μυστήρια
που είμαι για τα πάντα ικανός
Κόκκινο θολό φεγγάρι
πίνω απ’ τη σιωπή σου μια γουλιά
σαν καυτό σφηνάκι να με πάρει
μέσα από του φόβου τη φωλιά
μέσα απ’ τα κομμάτια αυτής της πόλης
που κύλησαν στα πόδια σου μπροστά
και στο μεταξωτό της το φουστάνι πιάστηκε η τύχη μου γερά
Κόκκινο θολό φεγγάρι
πάρε με μαζί σου να χαρείς
μέσα στο κελί μου έχω σαλτάρει
σαν απόκληρος της διαφυγής
αχ και να μπορούσα έστω για λίγο
να σε μοιραστώ από μακριά
θα `χε χαλαρώσει αυτός ο κόμπος
του μικρού θανάτου μου η θηλιά
Κόκκινο θολό φεγγάρι
σαν τα όνειρά μας ξενυχτάς
κι απ’ τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας
κι έτσι ματωμένο ταξιδεύεις
σαν χαρταετός χωρίς κλωστή
είσαι εσύ του χρόνου ο καθρέφτης
τίποτα κι αιώνιο μαζί
|
Kókkino tholó fengári
san ta ónira mas ksenichtás
ki ap’ tis filakés aftu tu kósmu
giro sta mesánichta to skas
ríchnis mésa st’ ádia mas potíria
tu uranu to ema ke to fos
ke ftei ekini i antavgia su i mistíria
pu ime gia ta pánta ikanós
Kókkino tholó fengári
píno ap’ ti siopí su mia guliá
san kaftó sfináki na me pári
mésa apó tu fóvu ti foliá
mésa ap’ ta kommátia aftís tis pólis
pu kílisan sta pódia su brostá
ke sto metaksotó tis to fustáni piástike i tíchi mu gerá
Kókkino tholó fengári
páre me mazí su na charis
mésa sto kelí mu écho saltári
san apókliros tis diafigís
ach ke na borusa ésto gia lígo
na se mirastó apó makriá
tha `che chalarósi aftós o kóbos
tu mikru thanátu mu i thiliá
Kókkino tholó fengári
san ta ónirá mas ksenichtás
ki ap’ tis filakés aftu tu kósmu
giro sta mesánichta to skas
ki étsi matoméno taksidevis
san chartaetós chorís klostí
ise esí tu chrónu o kathréftis
típota ki eónio mazí
|