Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι άνεμοι,
κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη,
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σαν γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κι αν κάποτε μιλάμε αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σαν λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μες στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σαν χνούδι
σαν χάδι, σαν δροσούλα, σαν πνοή
|
Kontá su den achun ágria i ánemi,
kontá su ine i galíni ke to fos.
Stu nu mas ti chrisóvergin anémi,
o ródinos tiliéte stochasmós.
Kontá su i sigaliá san gélio miázi
pu antifengizun mátia triferá
ki an kápote miláme anafteriázi,
plái mas kápu i ánergi chará.
Kontá su i thlípsi anthízi san luludi
ki anípopta perná mes sti zoí.
Kontá su óla gliká ki óla san chnudi
san chádi, san drosula, san pnoí
|