Το Χάρο τον αντάμωσαν
πέντ’ έξι χασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν
στον Άδη οι μερακλήδες.
Πες μας, βρε χάρε, να χαρείς
το μαύρο σου σκοτάδι
Έχουν χασίσι, έχουν λουλά
οι βλάμηδες στον Άδη;
Πες μας αν έχουν μπαγλαμά
μπουζούκια και γλεντάνε.
Έχουν τεκέδες, έχουν τσαρδί
που παν’ και την τραβάνε;
Πες μας αν έχουν γκόμενες
μανίτσες και γουστάρουν
τον ναργιλέ να κάνουνε
ντουζένι να φουμάρουν.
Πες μας, βρε χάρε, να χαρείς:
Τι κάνουνε τ’ αλάνια,
βρίσκουν νταμίρα, έχουν λουλά
για κάθουνται χαρμάνια;
Πάρε δυο δράμια Προυσαλιό
και πέντε μυρωδάτο
και δώσε να φουμάρουνε
τ’ αδέλφια μας κει κάτω.
Κι όσοι μαχαιρώθηκανε
και πήγανε στον Άδη,
για πες μας, γιατρευτήκανε
ή λιώσαν στο σκοτάδι;
Κι όσοι από καρασεβντά
τρελάθηκαν και πάνε,
πες μας, τους πέρασε ο νταλγκάς
ή ακόμα αγαπάνε;
Πες μας τι κάνουν οι φτωχοί,
πρεζάκηδες κι εκείνοι;
Πάρε να δώσεις και σ’ αυτούς
λιγάκι κοκαΐνη.
|
To Cháro ton antámosan
pént’ éksi chasiklídes
na ton rotísun pós pernun
ston Άdi i meraklídes.
Pes mas, vre cháre, na charis
to mavro su skotádi
Έchun chasísi, échun lulá
i vlámides ston Άdi;
Pes mas an échun baglamá
buzukia ke glentáne.
Έchun tekédes, échun tsardí
pu pan’ ke tin traváne;
Pes mas an échun gkómenes
manítses ke gustárun
ton nargilé na kánune
ntuzéni na fumárun.
Pes mas, vre cháre, na charis:
Ti kánune t’ alánia,
vrískun ntamíra, échun lulá
gia káthunte charmánia;
Páre dio drámia Prusalió
ke pénte mirodáto
ke dóse na fumárune
t’ adélfia mas ki káto.
Ki ósi macheróthikane
ke pígane ston Άdi,
gia pes mas, giatreftíkane
í liósan sto skotádi;
Ki ósi apó karasevntá
treláthikan ke páne,
pes mas, tus pérase o ntalgkás
í akóma agapáne;
Pes mas ti kánun i ftochi,
prezákides ki ekini;
Páre na dósis ke s’ aftus
ligáki kokaΐni.
|