Χύθηκε κρασί στο χώμα κι από τα χείλια μια ευχή
ο ήλιος άνοιξε το στόμα κι έπινε μέχρι να γδυθεί
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός αιμορραγεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ’ το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
Πόσο καιρό θα ψάχνω τι θέλει ο άνθρωπος να βρει
ο ήλιος άνοιξε το στόμα μα η μέρα ακόμα να φανεί
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός με διεκδικεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ’ το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
Δεν είναι η αγάπη περιουσία που τη σκορπάς για να σωθείς
είναι η μαγκιά να μάθεις μ’ έναν άνθρωπο να ζεις
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός αιμορραγεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ’ το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
|
Chíthike krasí sto chóma ki apó ta chilia mia efchí
o ílios ánikse to stóma ki épine méchri na gdithi
Pia thráka trízi stin kardiá mu
pios uranós emorragi ke mátosan ta gónatá mu
ap’ to pechnídi pu káni mazí mu
tis omorfiás i pligí;
Póso keró tha psáchno ti théli o ánthropos na vri
o ílios ánikse to stóma ma i méra akóma na fani
Pia thráka trízi stin kardiá mu
pios uranós me diekdiki ke mátosan ta gónatá mu
ap’ to pechnídi pu káni mazí mu
tis omorfiás i pligí;
Den ine i agápi periusía pu ti skorpás gia na sothis
ine i magkiá na máthis m’ énan ánthropo na zis
Pia thráka trízi stin kardiá mu
pios uranós emorragi ke mátosan ta gónatá mu
ap’ to pechnídi pu káni mazí mu
tis omorfiás i pligí;
|