Έμαθα να λέω άσπρο πάτο,
ήταν γεμάτο το ποτήρι απ’ τις πίκρες
έμαθα να λέω στην υγειά μου
έλα καρδιά μου, κράτα μακριά τις λύπες
έμαθα και να πετάω στην άκρη
το φαρμάκι απ’ τα λόγια που μου είπες.
Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ
άντε μοναξιά μου σε βαρέθηκα
πριν προλάβω λίγο να χαρώ
μόνος στη ζωή μου πάλι βρέθηκα
Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ
άντε μοναξιά μου απόψε ράγισα
κι από το γυαλί σου θα κοπώ
αφού λείπει αυτή που τόσο αγάπησα.
Έμαθα να λέω δε βαριέσαι
μην στεναχωριέσαι, όλα πάντοτε αλλάζουν
έμαθα να γυρνάω τις πλάτες σε αγάπες
που ερήμην με δικάζουν
έμαθα να βρέχομαι στην μπόρα να λέω προχώρα
κι αν τα ρούχα μου αίμα στάζουν.
Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ
άντε μοναξιά μου σε βαρέθηκα
πριν προλάβω λίγο να χαρώ
μόνος στη ζωή μου πάλι βρέθηκα
Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ
άντε μοναξιά μου απόψε ράγισα
κι από το γυαλί σου θα κοπώ
αφού λείπει αυτή που τόσο αγάπησα
|
Έmatha na léo áspro páto,
ítan gemáto to potíri ap’ tis píkres
ématha na léo stin igiá mu
éla kardiá mu, kráta makriá tis lípes
ématha ke na petáo stin ákri
to farmáki ap’ ta lógia pu mu ipes.
Krátises misá ta s’ agapó
ánte monaksiá mu se varéthika
prin prolávo lígo na charó
mónos sti zoí mu páli vréthika
Krátises misá ta s’ agapó
ánte monaksiá mu apópse rágisa
ki apó to gialí su tha kopó
afu lipi aftí pu tóso agápisa.
Έmatha na léo de variése
min stenachoriése, óla pántote allázun
ématha na girnáo tis plátes se agápes
pu erímin me dikázun
ématha na vréchome stin bóra na léo prochóra
ki an ta rucha mu ema stázun.
Krátises misá ta s’ agapó
ánte monaksiá mu se varéthika
prin prolávo lígo na charó
mónos sti zoí mu páli vréthika
Krátises misá ta s’ agapó
ánte monaksiá mu apópse rágisa
ki apó to gialí su tha kopó
afu lipi aftí pu tóso agápisa
|