Δε φταίνε τα ματάκια σου
δε φταίνε τα μαλλάκια σου
που όλο τα ξένα κοίταγα
και όχι τα δικά σου
δε φταίνε τα μαλώματα
και τα παράπονά σου
που σαν τον κλέφτη έφυγα
δίχως ένα γεια σου.
Ξέρω, φως μου, αυτόν που φταίει
ξέρω αυτόν που φταίει
που το σ’ αγαπώ δε λέει
από εγωισμό
που το σ’ αγαπώ δε λέει
και κρυφά σου κλαίει
ξέρω, φως μου, αυτόν που φταίει
και στον μαρτυρώ
εγώ, εγώ
για όλα φταίω εγώ.
Τώρα παραδίνομαι
εσύ να με δικάσεις
δε θα ζητήσω χάρη
αν με καταδικάσεις
δε θέλω τη συγχώρεση
την επιείκειά σου
μου αξίζουνε ισόβια
μες στην αγκαλιά σου.
Ξέρω, φως μου, αυτόν που φταίει.
|
De ftene ta matákia su
de ftene ta mallákia su
pu ólo ta kséna kitaga
ke óchi ta diká su
de ftene ta malómata
ke ta paráponá su
pu san ton kléfti éfiga
díchos éna gia su.
Kséro, fos mu, aftón pu ftei
kséro aftón pu ftei
pu to s’ agapó de léi
apó egismó
pu to s’ agapó de léi
ke krifá su klei
kséro, fos mu, aftón pu ftei
ke ston martiró
egó, egó
gia óla fteo egó.
Tóra paradínome
esí na me dikásis
de tha zitíso chári
an me katadikásis
de thélo ti sigchóresi
tin epiikiá su
mu aksízune isóvia
mes stin agkaliá su.
Kséro, fos mu, aftón pu ftei.
|