Χθες το βράδυ ήρθες πάλι μες στη γειτονιά μου
κι έμαθα πως έλεγες, βρε μάγκα, τ’ όνομά μου.
Μη ζητάς, βρε μάγκα μου, τον άντρα μου ν’ αφήσω
και να ‘ρθώ μ’ εσένανε, μαζί σου για να ζήσω,
άφησέ με, μάγκα μου, και τράβα στη δουλειά σου,
βρε, έχω άντρα ζόρικο και θα `βρεις το μπελά σου.
Σου τα λέγω, μάγκα μου, αν θέλεις τη ζωή σου,
μη ζητάς για να γενώ, αλάνη μου, δική σου.
Φτάνει πια, βρε μάγκα μου, και το ‘χεις παρακάνει,
κι από εμένα τι ζητάς, για πες μου, βρε αλάνη,
τριγυρνάς στη γειτονιά και λες για την Ελένη,
κι όλο λες πως αγαπάς μια μικροπαντρεμμένη
Πάψε πια, βρε μάγκα μου, να κάνεις νταηλίκια,
και σ’ εμένα δεν περνάν αυτά τα ζοριλίκια.
Τι ζητάς, που κάθε βράδυ πας και μαστουριάζεις,
και μ’ εμέναν’ έρχεσαι, βρε αλάνη, και τα βάζεις,
τ’ όνομά μου μην το λες στους φίλους σου, τους μάγκες,
κι έρχεσαι στη γειτονιά και κάνεις ματσαράγκες.
|
Chthes to vrádi írthes páli mes sti gitoniá mu
ki ématha pos éleges, vre mágka, t’ ónomá mu.
Mi zitás, vre mágka mu, ton ántra mu n’ afíso
ke na ‘rthó m’ esénane, mazí su gia na zíso,
áfisé me, mágka mu, ke tráva sti duliá su,
vre, écho ántra zóriko ke tha `vris to belá su.
Su ta légo, mágka mu, an thélis ti zoí su,
mi zitás gia na genó, aláni mu, dikí su.
Ftáni pia, vre mágka mu, ke to ‘chis parakáni,
ki apó eména ti zitás, gia pes mu, vre aláni,
trigirnás sti gitoniá ke les gia tin Eléni,
ki ólo les pos agapás mia mikropantremméni
Pápse pia, vre mágka mu, na kánis ntailíkia,
ke s’ eména den pernán aftá ta zorilíkia.
Ti zitás, pu káthe vrádi pas ke masturiázis,
ke m’ eménan’ érchese, vre aláni, ke ta vázis,
t’ ónomá mu min to les stus fílus su, tus mágkes,
ki érchese sti gitoniá ke kánis matsarágkes.
|