Τη νύχτα εγώ κι εσύ, ανηφόρα μου,
κι από κάτω η Αθήνα με τα μάτια κλειστά,
πάντοτε θα σε θυμάμαι, ανηφόρα μου,
εσύ μονάχα ξέρεις όλα μου τα μυστικά,
από παιδί.
Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
Τώρα ζούμε χωριστά, ανηφόρα μου,
απ’ την Αθήνα σε κοιτάζω με τα μάτια κλειστά,
ίσως να ‘μαι ευτυχισμένη, ανηφόρα μου,
εσένα όμως πάντα σ’ έχω μέσα στην καρδιά,
από παιδί.
Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
Στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει,
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει,
στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει
στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.
|
Ti níchta egó ki esí, anifóra mu,
ki apó káto i Athína me ta mátia klistá,
pántote tha se thimáme, anifóra mu,
esí monácha kséris óla mu ta mistiká,
apó pedí.
Ki ótan káti mu tíchi, ótan káti simvi,
stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni,
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni,
stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni.
Tóra zume choristá, anifóra mu,
ap’ tin Athína se kitázo me ta mátia klistá,
ísos na ‘me eftichisméni, anifóra mu,
eséna ómos pánta s’ écho mésa stin kardiá,
apó pedí.
Ki ótan káti mu tíchi, ótan káti simvi,
stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni,
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni,
stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni.
Stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni,
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni,
stin Kipséli, pánta píso, káti me pigeni
stin Kipséli, i anifóra mu me periméni.
|