Πατρίς μου κάθε σου γωνιά
μιλάει για μια δόξα,
στις Θερμοπύλες τις παλιές
με δόρατα και τόξα.
Κι άλλη γωνιά στη Λειβαδειά
κι άλλη στο Μεσολόγγι,
στο Σούλι και στο Μέτσοβο
π’ αντιλαλούν οι λόγγοι.
Κι εκεί ψηλά στην Ήπειρο
που ‘ναι καμαρωμένη,
οι ήρωες του Δώδεκα
είναι εκεί θαμμένοι.
Κι άλλη μια φλόγα λαμπερή
π’ ανάβει το Σαράντα,
θυμίζει λεβεντόκορμα
κι όμορφα παλληκάρια.
Κι εμείς στο χέρι το σπαθί
σαν τα παλιά τα χρόνια,
το αίμα μας θα δώσουμε
Ελλάς, να ζεις αιώνια.
|
Patrís mu káthe su goniá
milái gia mia dóksa,
stis Thermopíles tis paliés
me dórata ke tóksa.
Ki álli goniá sti Livadiá
ki álli sto Mesolóngi,
sto Suli ke sto Métsovo
p’ antilalun i lóngi.
Ki eki psilá stin Ήpiro
pu ‘ne kamaroméni,
i íroes tu Dódeka
ine eki thamméni.
Ki álli mia flóga laberí
p’ anávi to Saránta,
thimízi leventókorma
ki ómorfa pallikária.
Ki emis sto chéri to spathí
san ta paliá ta chrónia,
to ema mas tha dósume
Ellás, na zis eónia.
|