Έχει η νύχτα
απόψε καρδιά μου
γλυκιά φεγγαράδα
Φέγγει δρομάκια
αγάπες μεράκια
αυτό είναι Ελλάδα
Έχει μια αύρα
που φέρνει ο μπάτης
από την Καστέλα
πήρα μια κόλλα χαρτί
και σου γράφω
κοντά μου πια έλα
Πάρε τηλέφωνο λοιπόν
κοίτα πως λάμπει το παρόν
με το αμπαζούρ το θαλασσί
εγώ κι εσύ κι η φεγγαράδα
Πάρε το τραίνο των εννιά
και φέρ’ το ως την γειτονιά
μην γίνει έγκλημα καρδιάς
λόγω βραδιάς κι ας λεν για μας
Όσα τραγούδια
θ’ ακούσω απόψε
για σένα χαρίζω
κι όταν βρεθούμε
ένα τέτοιο φεγγάρι
να έχει ελπίζω
Βγαίνω στο δρόμο
και κάνω μια βόλτα
στα στέκια τα ίδια
φταίει το φεγγάρι
που είμαι σαν γάτα
και ψάχνω να βρω κεραμίδια
|
Έchi i níchta
apópse kardiá mu
glikiá fengaráda
Féngi dromákia
agápes merákia
aftó ine Elláda
Έchi mia avra
pu férni o bátis
apó tin Kastéla
píra mia kólla chartí
ke su gráfo
kontá mu pia éla
Páre tiléfono lipón
kita pos lábi to parón
me to abazur to thalassí
egó ki esí ki i fengaráda
Páre to treno ton enniá
ke fér’ to os tin gitoniá
min gini égklima kardiás
lógo vradiás ki as len gia mas
Όsa tragudia
th’ akuso apópse
gia séna charízo
ki ótan vrethume
éna tétio fengári
na échi elpízo
Ogeno sto drómo
ke káno mia vólta
sta stékia ta ídia
ftei to fengári
pu ime san gáta
ke psáchno na vro keramídia
|