|
Σκιές του Άδη – ρούχα του νερού
βομβαρδισμένο σκοτεινό τοπίο
μιας εποχής του κόσμου του αλμυρού
και της απόκριας το προσωπείο
Το πλοίο γι’ άλλους τόπους ξεκινά
μεγάφωνα σκορπούν την “Κομπαρσίτα”
το έξωμό σου φόρεμα πεινά
θα γίνουν όλα απόψε, αυτή τη νύχτα
Τρελή σελήνη, μάγισσα γριά
σαν φάντασμα του Μακβεθ τα λιβάδια
που τρώει τα σπασμένα του γυαλιά
και τα σκυλιά χορταίνει με σμαράγδια
Μητρόπολη, παρέλαση, φωνές
κι η μπάντα με τα χάλκινα στο χιόνι
αρχαίοι συγγραφείς, περγαμηνές
της τέχνης μου θα γίνουν οι δαιμόνοι
Πικρά νησιά κοχύλια της ψυχής
αισθήματα που ζουν μες στη φορμόλη
μια πιστολιά στην άκρη της ζωής
γράμμα στερνό που αρχίζει: Έν Ερμουπόλει
|
Skiés tu Άdi – rucha tu neru
vomvardisméno skotinó topío
mias epochís tu kósmu tu almiru
ke tis apókrias to prosopio
To plio gi’ állus tópus ksekiná
megáfona skorpun tin “Kobarsíta”
to éksomó su fórema piná
tha ginun óla apópse, aftí ti níchta
Trelí selíni, mágissa griá
san fántasma tu Makveth ta livádia
pu trói ta spasména tu gialiá
ke ta skiliá chorteni me smarágdia
Mitrópoli, parélasi, fonés
ki i bánta me ta chálkina sto chióni
archei singrafis, pergaminés
tis téchnis mu tha ginun i demóni
Pikrá nisiá kochília tis psichís
esthímata pu zun mes sti formóli
mia pistoliá stin ákri tis zoís
grámma sternó pu archízi: Έn Ermupóli
|
