Αυτό το γιατί κανείς δεν ξέρει
κανείς δε φτάνει ως την αρχή
το κακό σε τραβάει απ’ το χέρι
στο βλέμμα ανοίγει μια πληγή
Σ’ άφησαν πίσω όλα τα πλοία
σε κάτι υπόστεγα υγρά
στο μυαλό να γυρνάν θηρία
κι ακούς να σκάει μια τουφεκιά
Κι ακούς να σκάει τώρα,
ακούς να σκάει τώρα
ακούς να σκάει μια τουφεκιά…
Δεν ψάχνει χρήμα, ούτε ευτυχία
δε θέλει δίκιου μερτικό
σαν την αστραπή χύνεται η μανία
κι εσύ χωρίζεσαι στα δυο
Γυρνάς στα άδεια σου δωμάτια
πίσω με φόβο θα κοιτάς
μαύρο αίμα, αίμα μες στα μάτια
μες στον καθρέφτη κολυμπάς
Μες στον καθρέφτη τώρα,
μες στον καθρέφτη τώρα,
μες στον καθρέφτη κολυμπάς..
|
Aftó to giatí kanis den kséri
kanis de ftáni os tin archí
to kakó se travái ap’ to chéri
sto vlémma anigi mia pligí
S’ áfisan píso óla ta plia
se káti ipóstega igrá
sto mialó na girnán thiría
ki akus na skái mia tufekiá
Ki akus na skái tóra,
akus na skái tóra
akus na skái mia tufekiá…
Den psáchni chríma, ute eftichía
de théli díkiu mertikó
san tin astrapí chínete i manía
ki esí chorízese sta dio
Girnás sta ádia su domátia
píso me fóvo tha kitás
mavro ema, ema mes sta mátia
mes ston kathréfti kolibás
Mes ston kathréfti tóra,
mes ston kathréfti tóra,
mes ston kathréfti kolibás..
|