Μες στην καρδιά μου πικρές και βάσανα,
ούτε μια ώρα εγώ δεν ανάσανα.
Μες στη ζωή μου ποτέ δε γέλασα,
ποτέ δεν είδα καμιά χαρά.
Μα στη μαύρη καρδιά μου,
στη σκληρή μοναξιά μου
ήρθες για να μου δώσεις
μια σταγόνα χαρά.
Μ’ έκανες και γελάω,
τώρα πια δεν πονάω,
τώρα πια τραγουδάω
κι όλο χαμογελώ.
Μ’ έμαθες να μην κλαίω,
μ’ έμαθες ν’ αγαπώ.
Μέσα στον κόσμο γυρνούσα μόνος μου
με συντροφιά μου τον καημό και τον πόνο μου.
Μαύρες οι νύχτες χωρίς ξημέρωμα,
όλες οι μέρες δίχως σκοπό.
Μα στη μαύρη καρδιά μου,
στη σκληρή μοναξιά μου
ήρθες για να μου δώσεις
μια σταγόνα χαρά.
Μ’ έκανες και γελάω,
τώρα πια δεν πονάω,
τώρα πια τραγουδάω
κι όλο χαμογελώ.
Μ’ έμαθες να μην κλαίω,
μ’ έμαθες ν’ αγαπώ.
|
Mes stin kardiá mu pikrés ke vásana,
ute mia óra egó den anásana.
Mes sti zoí mu poté de gélasa,
poté den ida kamiá chará.
Ma sti mavri kardiá mu,
sti sklirí monaksiá mu
írthes gia na mu dósis
mia stagóna chará.
M’ ékanes ke geláo,
tóra pia den ponáo,
tóra pia tragudáo
ki ólo chamogeló.
M’ émathes na min kleo,
m’ émathes n’ agapó.
Mésa ston kósmo girnusa mónos mu
me sintrofiá mu ton kaimó ke ton póno mu.
Mavres i níchtes chorís ksiméroma,
óles i méres díchos skopó.
Ma sti mavri kardiá mu,
sti sklirí monaksiá mu
írthes gia na mu dósis
mia stagóna chará.
M’ ékanes ke geláo,
tóra pia den ponáo,
tóra pia tragudáo
ki ólo chamogeló.
M’ émathes na min kleo,
m’ émathes n’ agapó.
|