Σ’ έναν δρόμο που μόνο πηγαίνει και ποτέ του δε θα γυρίσει
Προχωρώ κι ας μη ξέρω που βγαίνει και πόσο ακόμα θα κρατήσει
Κι αν αξίζει αυτό το ταξίδι, το βρήκα στης αγάπης το λάθος
γιατί όσα το αύριο μου κρύβει δε φοβάμαι πια να ζήσω με πάθος
Ένα βράδυ λιγότερο κι όμως ζω περισσότερο
Ένα βράδυ λιγότερο ήδη
Έτσι είναι ομορφότερο κι ας μου μένει λιγότερο
Ένα βράδυ λιγότερο ήδη
Αξίζει το ταξίδι με έναν τρόπο που μόνο λατρεύει κι όλα βιάζεται να γνωρίσει
κρατάω τη στιγμή μας που φεύγει σαν όνειρο για να μη σβήσει
Όσα βρίσκεις σ’ αυτό το ταξίδι δε τα έχεις αν είσαι μονάχος
η αγάπη τόσα σου κρύβει που αν δε βρεις σου φαίνονται λάθος
|
S’ énan drómo pu móno pigeni ke poté tu de tha girísi
Prochoró ki as mi kséro pu vgeni ke póso akóma tha kratísi
Ki an aksízi aftó to taksídi, to vríka stis agápis to láthos
giatí ósa to avrio mu krívi de fováme pia na zíso me páthos
Έna vrádi ligótero ki ómos zo perissótero
Έna vrádi ligótero ídi
Έtsi ine omorfótero ki as mu méni ligótero
Έna vrádi ligótero ídi
Aksízi to taksídi me énan trópo pu móno latrevi ki óla viázete na gnorísi
kratáo ti stigmí mas pu fevgi san óniro gia na mi svísi
Όsa vrískis s’ aftó to taksídi de ta échis an ise monáchos
i agápi tósa su krívi pu an de vris su fenonte láthos
|